Wiersze, wierszyki
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 |
| 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 | 02 |
Miłość jak kojący balsam
koi Ból wszelaki
i ciała i Duszy zadanych ran.
Czy wiesz jaki ma skutek ? Jaki ?
Wywołuje na twarzy staruszka
piękny uśmiech wdzięczności.
Potrafi w bardzo złym stanie wyłuskać
iskrzące w sercach iskierki Radości.
O ile mniej boli straszny upadek,
gdy w oczach Miłość się odbija.
Wielu dolegliwościom Miłość daje radę.
Gojeniu się wszystkich ran Ona sprzyja.
Szczęście ma twarzy wiele,
pisałam już nie raz o tym.
Miłość, Rodzina, Przyjaciele,
ale też: Umieć ogarniać kłopoty.
Poradzić sobie i udźwignąć
ten ich ciężar przytłaczający.
I nie dać się z nóg ściąć
w ten czas trudny, męczący.
Kawa wyżłopana,
twarz już opalona,
nagrzane kolana,
jest szczęśliwa ona.
Niczego już więcej
jej już nie potrzeba.
Jego uśmiech, ręce,
Słońce, skrawek nieba.
Wiem co to zmęczenie Życiem,
poznałam zmęczenie Chorobą,
znam też zmęczenie byciem,
ale zmęczenie Tobą ?
Nie jestem Tobą zmęczona,
nie jestem zmęczona Tobą.
Miłość wszystko pokona,
idziemy z nią wspólną drogą.
Gdy mam chwilę dla siebie,
gdy mam dla siebie chwilę,
czuję się jak w siódmym niebie
i po Duszy mej latają motyle.
Chwila na hamaku z kawą,
gdy Słońce tak cudnie grzeje
jest dla mej Duszy enklawą
i Dusza z radości szaleje.
Dźwięki ogrodu i wokół bycia
i świergolenie ptaków,
pobudzają mnie do Życia
i do wybuchu euforii ataków.
Nad cudem dnia słonecznego,
nad cudownością tej własnie chwili,
radością dnia codziennego
dopóki ptaszek tak kwili.
Doceniam, że mam takie chwile,
że mogę się nimi radować.
Zatem do Życia się milę,
dopóki nie będą mnie kremować.