18 września 2021, 17:20
Na bujanym drewnianym fotelu
siedzi stara Babuleńka,
myśli o Życiu , o przyjacielu,
krzywi się i stęka.
Że Życie tak szybko minęło
i wszystko jest wspomnieniem.
Na wspominki ją wzięło,
uśmiecha się z rozrzewnieniem.
Co przeżyła, to jej jest
i tego nikt Jej nie odbierze.
Życie takie dziwne jest,
zaśmiała się szczerze.
Jak w kolorowym kalejdoskopie
obrazy w pamięci przewija,
koleżanka, dziewczyna, chłopiec...
Wstążkę wspomnień rozwija.
Życie barwne i ciekawe było,
kochała i była kochana.
I to się jeszcze nie skończyło,
spojrzała czule na swego Pana.
A On siwiutki jak i Ona
i tak samo pomarszczony,
patrzy jak uśmiecha się jego żona
i tuli się do swojej żony.
Razem przeszli przez Życie
z Miłością i Szacunkiem.
Myślą czasem skrycie,
że są dla siebie Najpodarunkiem.
Że inne miłostki i zauroczenia
pozwoliły im docenić
ich Miłość, która się nie zmienia
i do końca się nie zmieni.