KOMODA DUSZY - Blogi.pl

Strona główna

Archiwum

Kalendarz

Księga gości

Księga gości

Archiwum 05 maja 2022

Siostra była bardzo zadowolona,

bo Mąż Jej zrobił śniadanie

i czuła się wyróżniona,

to takie ważne jest dla Niej.

Naprawdę aż tak dużo nie trzeba,

aby Przyjemność Jej zrobić,

a także tak niewiele potrzeba,

aby Jej nastrój popsuć i Ją dobić...

Świeża, soczysta, zielona

trawa rośnie jak szalona.

Regularnie już ją koszę

i jak trzeba wodą zroszę.

Cieszę się ze swojej trawy,

i mojej zielonej Enklawy.

Porzeczki czarne i czerwone

już są pięknie ukwiecone.

Kwiaty kwitnąc kolorowo,

pachną magicznie, majowo.

Chociaż włości nie są moje

sadzę tu roślinki swoje,

I choć posesja jest wynajęta

w Magię Mniamniuchów jest zaklęta.

I ta zielona moja Enklawa

to jest wspaniała, wspaniała sprawa.

A gdyby Ona była zgrabna,

seksowna i powabna,

gibka i taka ponętna,

jak te podziwiane dziewczęta ?

To co by wtedy robiła ?

Cały dzień by się wdzięczyła ?

Czy to właśnie Szczęście by jej dało ?

Tak jej się zawsze wydawało...

A Szczęście ma różne oblicza

i to nie zawsze są piękne lica.

Ono z tylu części się składa,

ale nie każda się nada...

Budować je trzeba latami

nie tylko Urodą i Powabami.

Oczywiście to nie dziwota,

że Uroda otwiera różne wrota.

Ale co dalej Dziewczyno ?

Nie wszystko załatwisz piękną miną.

Kryształowa Dusza , Osobowość,

to jest wartość, to jest coś.

Uroda Twoja szybko przeminie

i znajdziesz się w innej krainie...

I co wtedy moja droga ?

Pogubisz się na życiowych drogach.

Ok, trzeba dbać o to co widać,

ale piękne wnętrze też Ci się przyda.

Wiem, że rad często się nie słucha,

ale posłuchaj co radzi Ci Mniamniucha.

Wiesz, Ty to masz rację,

że ja cały czas mam wakacje.

Do pracy chodzić nie muszę,

Wierszami i Słońcem koję Duszę

i Czasu mam więcej niż miałam,

ale...się rozchorowałam...

Sędziwa staruszka, tak ona...

choć nic absolutnie nie robiła,

leży w łóżku taka zmęczona...

Jak będzie dalej żyła ?

Wszystko we znaki się Jej daje...

Wiek, Choroba, Przeżycia...

I sił coraz mniej zostaje...

Do normalnego Życia...