Wiersze, wierszyki
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 |
| 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 |
| 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
W Dniu Imienin
W Dniu Imienin Tomeczku,
Tomaszu,
Tomusiu, Tomciu, Tomku
życzymy Ci dalej wspaniałego czasu,
szczęścia i zdrowia w twoim domku. :0)
I aby marzenia Ci się spełniały !
I abyś wciąż kochał i był kochany !
I żeby twój świat był przewspaniały !
I aby realizowały się twe wszystkie plany !
Beata i Andrzej
Gościliśmy Gościa sympatycznego,
pogadaliśmy z nim fajnie do tego.
Dwa dogi argentyńskie mają,
z dziewczyną dom teraz urządzają.
W czwartek wpadną wieczorem
załatwić sprawę z jego motorem.
Chcą na chwilę u nas go zostawić,
coś się popsuło i trzeba naprawić.
A na LI jest serwis motorowy,
motor poczeka u nas i problem z głowy.
Anioł przysiadł na skraju jej łóżka
i ochraniał ją cieniem swych skrzydeł.
- Jeszcze nie czas - pomyślała Staruszka,
aby Kostucha użyła swoich sideł.
Siwe włosy z czoła odgarnęła
i wtuliła się w miękką poduszkę.
- Znowu Kostusze umknęłam - :O)
pomyślała i uśmiechnięta usnęła duszkiem.
Abażur do lampki upolowałam
metalowy, biały, ażurowy.
Pasującego na komodę szukałam
i fajny kącik gotowy. :O)
Przepiękny wieczór, taki ciepły,
a łzy po jej policzkach płyną...
Po rozmowach dzisiejszych rzekła by,
że jest bezradną i zasmuconą kobieciną...
Przysiadła nocą w ogrodzie zasępiona
myślała, wspominała i rozważała...
matka, siostra, przyjaciółka, żona
- jak to nić Losu się przeplatała
jej i jej znajomym i rodzinie...
Wieczór pachnie błogo i miło.
I o tym, że czas za szybko płynie
i jak Życie się toczy i jak się toczyło.
Każdy gonił swoje marzenia,
walczył, trudził się, zdobywał.
Sporo zawsze było do zrobienia,
a czas płynął i upływał i upływał...
Wplatałyśmy w warkocz życia
hausty szczęścia i radości,
wzloty, emocje, różne przeżycia,
dawki bólu, żar miłości.
Łzy smutku, a i ze śmiechu się lały,
ale rzadko łatwo nam było...
Dni i noce w lata się zmieniały,
a kłopotów coraz więcej się piętrzyło.
Jak Walkirie dzielnie walczyłyśmy
aż nadszedł czas na odpoczywanie,
na który sobie zasłużyłyśmy,
lecz nie każda z nas niestety go dostanie...
Gdyż Los z przepastnego koszyka
raki i choróbska podrzuca złośliwie...
I dalej nie jest łatwo z tego wynika...
Ile człek wytrzymać może się dziwię...
Księżyc wszystkiego nieświadomy
spoziera i świeci jasno jak latarnia.
Ile życie wyleje na nas jeszcze pomyj ?
Ileż trosk musi człowiek zaznać ?
Niczego, choć chce w tej kwestii nie wymyśli...
I koleżankom w tym pomóc ni jak nie może,
ale chce wierzyć i jest tzw. dobrej myśli.
Pomóż im proszę Wszechmogący Panie Boże.