KOMODA DUSZY - Blogi.pl

Strona główna

Archiwum

Kalendarz

Księga gości

Księga gości

Archiwum 21 maja 2020

Jeszcze nigdy nie widziałam

Tak szybko chmur wędrujących

W drzwiach wejściowych stałam

Podziwiałam ich moc po niebie mknących

Deszcz i wiatr się rozszalały

Woda zalała ogród cały

Wszystko zostało w nim podlane

Zadanie za mnie wykonane :O)

Amarandowe kwiaty Rodendronu

Do kuchni ciekawie zaglądają

Z fotela bujanego poziomu

Przecudnie wyglądają :O)

I Tuja wysoka i zielona

Wypełnia ogrodowych drzwi prostokąt

Dziewięć lat temu posadzona

Wygląda jakby była stąd

Na moim "stanowisku zarządzania"

W zieleni i kolorach roślin tonę

Tyle mam do podziwiania :O)

Że rzadko zasłaniam zasłonę

Ludzie na wsi mieszkający

I Ci co los kazał im przystopować

Należą do tych "widzących"

Jak przyrodę trzeba pojmować

Ludzie w miastach zagubieni

W walce o rzeczy i wygody

Są jak ślepcy zatraceni

Nie zauważając magii przyrody

Nie widzą obłoków i nieba

Gwiazd, słońca ani księżyca

Walczą o to co myślą, że im potrzeba

I zaciera im się granica

Żyją z klapkami na oczach

Przykre to i żałosne

Wędrują po życia zboczach

Ignorując nawet wiosnę

A potem mocno zdziwieni

Że chorzy są i nieszczęśliwi

Całe życie grali w Grę Cieni

Więc mnie to wcale nie dziwi

Nie każdy cieszyć się umie

Doceniać co ma nie potrafi

Brnie w zatracającym tłumie

Aż przebudzenie mu się przytrafi

Niektórym się nigdy nie przytrafia

I takich mi najbardziej szkoda

Biedny ten człowiek, sobie zrobił to sam

Że nie zazna co może mu dać przyroda

Czy słuchałaś kiedyś wiatru ?

Stałaś z zamkniętymi oczami ?

W dowolnym miejscu, tak tu

Z podniesionymi ramionami ?

Poczujesz jak włosy Ci rozwiewa

Jak szumi i jak szeleści

Jak cudną swoją pieśń śpiewa

I lekkim powiewem Cię pieści

Co opowiada wcale nie rozumiemy

Lecz jakie to ma znaczenie

Usłyszeć możemy co chcemy

I poczuć swoje i jego istnienie