Wiersze, wierszyki
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
| 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 01 | 02 | 03 | 04 |
Granatowe niebo obsypane jest gwiazdami
Kusi do wyjścia do ogrodu
Pachnie ziemią i kwiatami
Cudownie tu siedzieć mimo chłodu
Rosa srebrzysta delikatnie opadła
Jest rześko i bajkowo
Cisza nocna już dawno zapadła
Ach ! Jak magicznie i odlotowo !
Na spacer bym się wybrała
W taką noc wrześniową
I gwiazdy z Tobą popodziwiała
Chodząc z podniesioną głową
Wiatr liśćmi przecudnie szeleści
To jego magiczna muzyka
Moje uszy pięknie pieści
A słońce na szczęście nie znika
Jak wszyscy chłopcy na całym swiecie
Z kijkami i mieczami biegają
Dziewczynki zbierają kwiecie
Oni pistoletami na wodę je polewają
Słychać wrzaski, śmiechy i krzyki
Ciągle w ruchu i bez przerwy skaczą
Gadają przemiennie na dwa języki
Po polsku lub po angielsku coś tłumaczą
Bawią się dzieci jak za naszych czasów
Na powietrzu, w ruchu, na swobodzie
Odchodzą od elektronicznych rarytasów
Które teraz są w koszmarnej modzie
Cieszy ten widok i budzi nadzieję
Że pokolenie rodziców oprzytomniało
Dziecko wybiegane radośnie się śmieje
Wielu dzieciom bardzo by się to przydało
Siedzą w domach z komputerami, grami
W pomieszczeniach całe dnie zamknięte
Zajęte I-padami, laptopami, telefonami
Przez to są chore, blade, apatyczne, wyżęte...
Coś znowu robił przed sąsiada domem
Absolutnie go nie zagadywałam
Odezwał się do mnie grzecznym tonem
Rozmawiać z nim jednak nie chciałam
Tyle co muszę, co obyczaj wymaga
Co jako sąsiadce wypada
Bo siedzi we mnie ta jego zniewaga...
I nie jestem w stanie z nim gadać...
Rano było chłodno i ponuro
I nikt by się nie spodziewał
Że słońce nie zakryte chmurą
I żar będzie się lał z nieba
I na dodatek lekki wiaterek
Rześko wszystko owiewa
Przed domem jest skwerek
Często ptaszek coś śpiewa