Wiersze, wierszyki
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
| 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 01 | 02 | 03 | 04 |
Nikt nie dzwoni, nikt nie puka
Tydzień zaczęty - Poniedziałek
Leżeć bezczynnie to dla mnie sztuka...
Papugi się drą jak oszalałe
Mnia z pracy dzwonił, jest w wirze roboty
Mimo, że mu ciężko dzielnie daje radę
Jakbym go zaraziła byłyby kłopoty
Mój Domowy Bohater świeci przykładem
Wałek pod nogi, szal, rękawiczki
Tak, muszę spać w rękawiczkach...
Zdrowie co chwila daje mi prztyczki
A kiedy ja dam mu prztyczka ?
Myślałam, że normalnie wstanę
Bo z nosa już tak nie leci
Jednak nie jest mi to dane
Poleżenie rozsądek polecił
Wygrzać, wyleżeć, wypocić
Takie zawsze są zalecenia
Dopadł mnie infekcji pocisk
I tu się nic nie zmienia
Na plecach spać nie lubię
I nigdy nie lubiłam
Lecz odkąd w bólach się gubię
Tak się spać nauczyłam
Ręce podnoszę do góry
Stopy podwyższone mam na wałku
Wyglądam jak posąg ponury
Jak na jakimś katafalku
Sugeruję głowie, że spać trzeba
Bo ma odpocząć dusza i ciało
W głowie telepie się inna potrzeba
Układać wierszy jej się zachciało
Jakby siedział tam jakiś stworek
I nie rozumiał, że jestem zmęczona
I otwierał poezji worek
Do pisania wierszy mnie przekonał
W świecie poduch pod kołderką
W pościeli pośród poduszek
Osłabiona jak chucherko
Ja odpocząć jeszcze muszę...
Serce bije jak szalone...
Nogi drżą jakby były z waty
A myślałam, że to już skończone
Zatem wracam w me piernaty...