KOMODA DUSZY, wpisy, strona 23

Płachtą bólu przykryta

Noc miała bardzo nieudaną

Wymęczona wstała kobita

I drepcze będąc niewyspaną

W niedzielny dzisiejszy poranek

Dzwonił do drzwi jak szalony

Myślał, że Zuzię u nas zastanie

Jakże on jest zakręcony :O)

Bardzo, bardzo był zdziwiony

Wszedł, ale zaraz pojechał

Nie dzwonił, więc jest zaskoczony

Obostrzeń pod uwagę nie brał

Uczepiła się i pielęgnowała

Tej małej iskierki nadziei

Tylko ona jej pozostawała

Chciałaby być choćby na mierzei

Wiem, że każdy ma czas odliczany

Odczuwam jak szybko ucieka

Chwytam się mocno nadziei liany

To normalne u każdego człowieka

I wierzę , wierzę i wiarę mam

Że choć się rusza i chwieje

Długo utrzymać na niej się dam

I ogromną mam na to nadzieję

Z każdej sytuacji jest jakieś wyjście

Wiem, że nie zawsze dobre

Wiąże się to z na świat przyjściem

A życie potrafi być podłe

Musimy walczyć i próbować

Starać się i nie poddawać

Trzeba trochę pokombinować

Wygranej Pechowi nie dawać

KOMODA DUSZY