Wiersze, wierszyki
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 | 02 |
| 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
| 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
Na szpitalnej antypatycznej sali
w ogromnym osamotnieniu...
Czy się Nią przejmowali ?
Czuła się jakby była w cieniu....
Na wyniki badań sama czekając,
zalana Strachem i Niepewnością...
Kogoś bliskiego przy sobie mając
nie byłaby tak przytłoczona Samotnością...
Jakże traumatyczne to chwile były...
Ból Nią całą zawładnął tak bardzo silny...
Władze do szpitala jej męża nie wpuściły...
Też czekał w niepokoju i z niewiedzy bezsilny...
Pacjent w maseczce cały czas leży w szpitalu...
W maseczce przy badaniu oddechy głębokie bierze...
Sam przebywa, nie ma mowy o odwiedzaniu, asystowaniu...
I TO wszystko jest CHORE...powiem szczerze...
Siostra foty mi przesłała,
z pomieszczenia szpitalnego
i myślałam, że szczepienie miała,
a to był atak woreczka żółciowego...
Teraz dopiero mi to opowiadała...
Ale się zdenerwowałam...
Esemesów od niej nie czytałam,
a ona w szpitalu leżała...
O 12-stej rano ją wypisali i jest w domu.
Covid, to do szpitala męża nie wpuścili...
Kłuli ją , badali, nie życzy tego nikomu...
Morfiną przeciwbólowo ją ugościli.
Dobrze, że nie trzeba było robić operacji,
biedula męczyła się, cierpiała i sama tam była...
Sądząc z jej opisów i słabym głosem narracji
koszmar Niepewności, Strachu i Samotności przeżyła...
W domu Dzień przesiedzieliśmy,
bo Wichura straszna szalała.
Tylko na chwilkę w sklepie byliśmy,
bo coś na podarek potrzebowałam.
Z Iwoną, Agatą i Marzeną
się telefonicznie kontaktowałam.
Potworzyłam troszkę z Weną.
Film ciekawy z Mnia obejrzałam.
W szarości jego oczu
Miłość się wciąż odbija.
Razem wędrują po Życia zboczu.
Jak dobrze, że Miłość im sprzyja.