Wiersze, wierszyki
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 28 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
| 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 |
Ból głowy przeraźliwy
więził mnie długo w łóżku,
więc, że tak śpię Mnia się zdziwił.
- Ach, nie dziw się Mniamniuszku.
Ketonal mi przyniósł i podał
i wreszcie Ból ustąpił.
Dobrze, że tabletkę Mnia mi dał.
Za oknem szalał Wiatr i deszcz siąpił.
Gdy tak mocno wieje i Deszcz leje
na Pogodę jak Barometr reaguję,
to samo się w mojej głowie dzieje...
i zawsze tak źle się czuję...
Budzi się dzień nowy,
a tam Sieroty i Wdowy...
Ranek do okien zagląda,
a tam Tragedia nieprawdopodobna...
Deszczyk sobie pada,
a tam Śmierć i Zagłada...
Wiatr za oknem silny wieje,
a tam...Boże...cóż tam się dzieje...
Sypialnia ciemnością spowita.
Wślizgnęłam się wreszcie do łóżka.
Czy jestem happy zapytasz.
Nie, bo dziś śpię bez Mniamniuszka...
On w nocy w fabryce robi,
na Życie ciężką pracą zarabia.
A tysiące ukraińskich kobiet ?
Co agresor u nich w kraju wyprawia ?
One z małymi dziećmi musiały
uciekać przed bombami...
I w pośpiechu się żegnały
ze swymi mężami i z rodzinami...
Kto łzy Rozpaczy im otrze ?
Kto je w straszliwą noc przytuli ?
Czy Prawda do Świata dotrze ?
Kto nad ich Losem się rozczuli ?
Czy jeszcze się z nimi zobaczą ?
Czy tylko będą Wspomnieniem ?
Serca i Dusze z Bezradności płaczą...
Myślę o tym z rozrzewnieniem...
Mój Mniamniuch wróci do domu rano
i da mi buziaka z uśmiechem.
A One z Duszą rozoraną...
i z Sercem bijącym Wojny echem...
W Trwodze i w panicznym Strachu
na wieści będą czekały...
Po latach krótki zapis w Almanachu...
lub wspomnienie na Kartach Chwały...
Zdeptane Jutro i zdeptane Marzenia...
Ich Świat przewrócony do góry nogami...
Uniknęły unicestwienia...,
Czy wszystkie tak młode staną się wdowami ?
Syn, Brat, Przyjaciel, Kolega,
Mąż, Kochanek, Tata, Wujek,
znajomy, sąsiad z brzega,
każdy jak potrafi walczyć próbuje.
Czymkolwiek..., aby się bronić,
siebie, Miasta , Rodziny, Domu.
Jakkolwiek utrudnić, zabronić...
I wedrzeć się nie dać nikomu...
Partyzantka Serca na spontana.
Nierówna walka o jutro...
Społeczność wielce zorganizowana.
Podziwiamy...Jest nam bardzo smutno...
Rozmawiałam z Krzysiem od rana,
o tym co dzieje się na Ukrainie
i o jego dalszych planach
i o Enzie - jego Dziewczynie.
Na obiad go zaprosiłam,
we troje obiad zjedliśmy.
Makaron z gulaszem zrobiłam.
Fajnie czas spędziliśmy.
Enza przyjechała po niego
i na dwa dni wyjechali.
Porwała go do gniazdka swego.
Cieszyli się, że się spotkali.