Wiersze, wierszyki
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 01 | 02 | 03 |
| 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
Zmierzch cichutko się zakradł,
zaraz i Noc nadejdzie,
są z nią razem za pan brat
jak tylko Dzień odejdzie.
Wreszcie mogą porządzić.
Ptactwo już uciszone.
I odpoczynek zarządzić,
bo teraz rządzą one.
Błękit w granat zamienią,
szarości w czerń głęboką.
Wszystko w tajemnicze przemienią,
bo Mrok jest ich opoką.
Czy wiesz, że Róże nie lubią
z innymi kwiatami być w wazonie ?
Tak swą Urodą się chlubią,
a o inne kwiaty zazdrosne są one.
I także w donicach
nie lubią z innymi być posadzone.
Tylko one chcą Urodą swą zachwycać
i podziwiane chcą być tylko one.
Jest dwudziesta pierwsza trzydzieści
i jest jeszcze tak jasno na dworze.
I to się w głowie nie mieści,
że Dzień rządzi jeszcze o tej porze.
Małe Dzieci jeszcze po trawie biegają,
choć o tej porze Jesienią i Zimą Noc bywa,
ale Latem dłuższy Dzień o wiele mają
i to jest dla nich Radość prawdziwa.
Czyli jest Wieczór, co nie jest Wieczorem,
ale Księżyc już od dawna pracuje.
On dobrze zna swoją porę,
więc po jasnym szarym Niebie wędruje.
Właśnie patrzył jak ogród podlewałam,
wyglądał, że jest wielce zainteresowany,
gdy czarne Porzeczki zrywałam,
choć blady, biały, na pół pozakrywany.
Dźwięki Dnia powoli zanikają.
Ludzie pracy już wypoczywają w łóżkach.
Obiboki się obijają.
Wiersze na blogu pisze Mniamniuszka. :O)
Chwileczkę, chwileczkę !
Jadłam czarną Porzeczkę !
Gdy ogródek podlewałam
jej czarne grona ujrzałam !
I zrywałam z mego krzaka !
To frajda nie byle jaka !
Bo nie ma nic fajniejszego
niż zajadać coś swojego !
Los za sznurki Życia pociąga
i jesteśmy jego Marionetkami.
W wir zdarzeń i wydarzeń nas wciąga
i jak Kukiełką bawi się nami...
A my myślimy, że to my decydujemy
i że kowalem swego Losu jesteśmy,
ale Losowi się bezwolnie poddajemy
w rytm odwiecznej Życia Pieśni.