Wiersze, wierszyki
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 01 | 02 | 03 |
| 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
Gdy patrzę na morskie fale
takie Refleksje mi się nasuwają,
że nie znaczymy nic, wcale...
a niektórzy myślą, że Znaczenie mają...
Tylu nas jest na Świecie,
ale to też jest bez znaczenia.
Sensu nie znacie i nie znajdziecie,
Sensu naszego Istnienia...
Może kiedy wysiądziemy z Karuzeli,
co Życiem się nazywa,
to dopiero wtedy będziemy wiedzieli
po co i na co to wszystko się odbywa.
Mnia wrócił taki zmęczony...
- Mniamniuszko, ja nie chcę pracować...
Zgrzany, zajechany, spocony...
- Ach, żeby szczęśliwy Los wylosować...
Bo siły już robić nie mam...
Za ciężko i coraz więcej pracy...
Wiem, że go przeczołgują, to nie ściema...
- Rozumiem to, nie musisz się tłumaczyć.
Z Kotami i z zielonym kolorem
do Zuzi pokoju obrazy wybrałam.
Znalazłam gwózdki wieczorem,
jutro będę nad jej łóżkiem wieszała.
Jeszcze istnieje Normalny Świat,
jeszcze Normalny Świat istnieje.
I mimo tylu jego wad,
patrzę przez okno i mam Nadzieję.
Na Dzieci na trawie się bawiące,
tak jak ja przed laty z Siostrami
w interaktywne zabawy rozwijające
na powietrzu pod drzewami.
Słychać śmiechy i wesołe okrzyki,
szczęśliwe biegają i się ganiają.
Rozłożone są krzesełka, kocyki.
Zdrowe, beztroskie dzieciństwo mają.
Zawsze czuwa czujne oko Rodzica,
Dzieci niezostawiane są bez nadzoru.
Ach, widok ten mnie zachwyca
w tym świecie pełnym Zła i Terroru.
Zadzwonił do mnie Zuziaczek,
pokój mi swój pokazała
i swoje szkolne prace.
Zdolniacha z niej niemała !
Wieszak na klucze zrobiła
z prześliczną postacią kaczą
i stworka z gliny ulepiła.
Może się chwalić i tą pracą !
Teraz akrylami Tygrysa maluje
i już jest wręcz przewspaniały !
Zdolności w szkole i u mnie szlifuje,
a efekt jest doskonały !
