KOMODA DUSZY, wpisy, strona 14 - Blogi.pl

Strona główna

Archiwum

Kalendarz

Księga gości

Księga gości

Archiwum październik 2024, strona 14

Wczoraj gdy spać się kładłam

zamyśliłam się tak sobie

i chandra mnie dopadła,

że Teresa już 2tygodnie w grobie...

I tak sobie zamarzyłam,

że fajnie by było

jakby Teresa mi się przyśniła...

I ...to mi się przytrafiło. :O)

Śniła mi się pół nocy,

że była niezadowolona,

ale udzielała mi pomocy,

bo i ja czymś byłam zmartwiona.

I że windą jechałyśmy,

nie wiem gdzie i do kogo

i w czyim mieszkaniu byłyśmy,

wierzyłyśmy, że rozmowy pomogą.

Wspólnie coś przeżywałyśmy

jakąś sprawą zaaferowane

i zaciekle dyskutowałyśmy...,

że to Sen zorientowałam się nad ranem...

I boleśnie sobie uświadomiłam,

że Teresy już nie ma...

I chyba w to uwierzyłam,

że usłyszała mnie i to nie ściema...

Bo wczoraj wieczorem chciałam,

aby mi się przyśniła...

I się mi we śnie pokazała

i moją chęć jej zobaczenia spełniła. :O)

Czy jest na to logiczne wytłumaczenie ?

Przypadek ? Jak to jest możliwe ?

Czy po Śmierci trwa jakieś istnienie ?

Ciągle czymś się jak dziecko dziwię...

Piękna Jesień mnie oczarowała,

złote liście rozsypała,

trawę dywanem z nich wyścieliła

i przepięknie ją nimi pokryła.

Urodą Jesieni oczarowana

liście jesienne malowałam od rana

próbując ich urok na zawsze zatrzymać,

bo za rogiem już czai się Zima.

Ech Zima, Zima...

już o sobie przypomina,

szron poranny zostawia,

że zimno jest nocą sprawia,

Jesień przegonić planuje

i swoje nadejście zwiastuje.

To była istna całodniowa męka,

gdy dekorowana była ta sukienka...

Moją czarną kieckę dorwałam

i pomarańczowymi liśćmi ją upiększałam.

Nie wiem czy ten projekt się ziści :O),

bo mogę w niej wyglądać jak kupka liści,

ale nowe doświadczenie zdobyłam

i "dzieło" o godz. 04;00 rano skończyłam.

Stół w kuchni zrobiłam halloweenowy

i zaczęłam okienko dekorować :O)

i jeszcze wieniec i będzie z głowy

i można Halloween celebrować. :O)

Choć to nie nasza jest tradycja,

podoba mi się bardziej niż nasza,

bo tu jest wesołości ekspedycja,

a u nas smutek i zaduma wystrasza...