Wiersze, wierszyki
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 | 02 |
| 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
| 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
Fotel na Słońcu mi postawiła,
poduchy na siedzisko i plecy dała.
Troskliwa i dbająca była,
Zielonooka tak o mnie dbała.
A jak chłód od pól i drzew
wkradał się w każdy zakamarek
przyniosła mój płaszcz i ciepły pled.
Tak dbała o mnie niebywale.
Rozmową fajną i uśmiechem
co jakiś czas mnie zabawiała.
Przyjaźń odbijała się ciepłym Echem.
Taka to Przyjaciółka wspaniała !
Kanapy, krzesła, fotele
stoją na tarasie.
Z każdej strony podziwiasz parcelę,
a bez zachwytu nie da się.
Pijąc kawę pachnącą
oczy nasycała widokiem
w krainie zielonością obfitującą,
gdzie tylko sięgniesz okiem.
A domek taki drewniany
bez szpanu i bez zadęcia,
tarasem drewnianym okalany.
Dla mnie to domek do wzięcia. :O)
Na to miejsce urokliwe
po 16-stej dojechaliśmy.
Tak piękne, że aż nieprawdziwe.
Na tarasie się wygodnie rozsiadłyśmy.
Widok mi mowę odbierał
i pogoda nam dopisała.
Urok miejsca dech zapierał.
Enklawa do Życia to wspaniała !
Zielonooka o mnie zadbała,
fotel mi poduchami wymościła
i mnie sfotografowała.
Wow! Jaka to była chwila miła.
Ptaszki latały i świergoliły,
Słońce na taras zaglądało,
pola soczyście się zieleniły.
Niczego tam nam nie brakowało.
Domek drewniany parterowy,
tarasem jak szarfą jest otoczony.
Widok z niego jak obraz bajkowy.
W ciszy i zieleni dom zatopiony.
Miejsce na ziemi mieć takie,
to istny od Boga dar,
posiada zalety wszelakie,
urok, magię i swoisty czar.
Goście się powoli schodzili
ciekawi jak kolorowe ptaki.
Wyluzowani, zrelaksowani i mili.
Tworzyli klimat jednaki.
Pokój, ekologia, muzyka, swoboda,
radość, taniec, ludzi kochanie.
Wegetariańska na jedzenie moda.
Wszyscy w podobnym Ducha stanie.
Gdy na tarasie usiadła
z wrażenia oniemiała
w magiczny świat się zapadła
i widokiem się zachwycała.
Przestrzenią, zapachami, Niebem.
Jak cudownie tu jest !
Ach, miała taką potrzebę,
a Pan Bóg miał taki gest.
Tak z widoczkami zaszalał,
tak kolory bosko podobierał,
żadnymi błędami się nie skalał.
To Jego boska cecha i maniera.
I pole tak przecudnie się zieleni,
a to drzewo jest tak obsypane kwiatami.
I tyle, tyle wolnej przestrzeni !
I Drzewa gadają z Ptakami !