KOMODA DUSZY, wpisy, strona 56

Gdy tak samotna boso spacerowała

wzdłuż brzegu Morza spienionego,

gdy fala jak Ona pieniła się i szalała,

pytała - Dlaczego ? Dlaczego ?

Morze jakby złe i niemiłe było,

takie wzburzone i tak szalało.

Złościło się i się pieniło

i dosyć mocno szumiało.

A Niebo stalowo - szare

dramatyzmu mu nadawało.

I były duże szare spienione fale.

I z jej humorem wszystko współgrało.

Na urodziny zostałam zaproszona,

zatem prezent będę robiła.

Już wiem co dla Niej wykonam

i co zrobię już wymyśliłam.

Projekt przygotować muszę

i zdobyć wszystkie materiały.

Na "art dzieło" się skuszę. :O)

Potrzebuję na to dzień cały.

Wieczorem się zarzekał,

że dziś nigdzie nie pojedziemy,

ale wyspał się, na plecy nie narzekał

i nad Morze jechać będziemy.

W nocy plecy Mnia smarowałam,

bo bardzo po pracy go bolały,

masowałam i maścią posmarowałam

i efekt jest wspaniały !

Wolny dzień dziś od pracy,

cieszą się i rodacy

i tubylcy się cieszą,

bo do roboty nie spieszą.

KOMODA DUSZY