KOMODA DUSZY, wpisy, strona 50

Mnia i Z do sklepu pojechali,

jedzenie brakujące kupili

i pogadali i się pośmiali

i cztery RYBKI mi dokupili.

Żwawo po akwarium pływają,

śliczne, małe, pomarańczowe.

Radość zawsze mi dają

i tracę dla nich głowę.

Choć wszystko można powiedzieć

i o wszystkim napisać,

Czy każdy musi to wiedzieć

jak boli czasem nawet Cisza ?

Wiedzieć właściwie może,

ale czy potrafi zrozumieć ?

Szumiące w oddali Morze

wysłucha, ale zrozumieć nie umie...

Spracowanymi rękami

motek nici Życia zwijała.

Żyje tyloma historiami...

Ech, ile opowieści by miała...

Ale nikt jej nie słucha,

nikogo to nie interesuje...

Siedzi sama, samotna starucha

i sweter Życia pruje...

- Dlaczego ? - pytała - dlaczego...

To mnie się właśnie przytrafia ?

- Czy może być jeszcze więcej złego ?

Czemu cios tak często we mnie trafia ?

Zły Los zawsze zdąży nas dosięgnąć

i schwytać w pułapki Nieszczęścia...

Wszędzie się kłopot może zalęgnąć...

I tak trudno zbierać okruchy Szczęścia...

Pani Szarość, tak jak Starość

wszystkie kolory Dnia zabrała.

Niebu, obłokom rzekła - Dość !

I na szaro je pomalowała.

KOMODA DUSZY