Wiersze, wierszyki
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 |
| 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 |
Człowiek jest w stanie dużo znieść
i wytrzymuje bardzo wiele...
Łatwiej mu jak ma Rodzinę to przejść
i jak otaczają go Przyjaciele.
Ale są chwilę, gdy się ze ścianą zderzy
i że wyjście jest jakieś, to tylko Ułuda...
I musi sam się z Rozpaczą swą mierzyć,
bo jego Bólu zmniejszyć się nikomu nie uda...
W łazience się zamknęła
w tym mini pomieszczeniu.
Płaczem ciut stresu z siebie zdjęła...
Przysiadła na chwilkę w Rozrzewnieniu...
Płacze też czasem w kuchni odwrócona,
lub za drzwiami na schodowej klatce...
Tak jest zmęczona i tak zmartwiona...
Ale czy Płacz pomoże Biedaczce ?
Czy zdejmie on z niej tony Strachu i Bólu,
co tak szczelnie Ją otaczają ?
Stara się, pracuje jak Pszczółka w ulu...
ani chwili wytchnienia nie mając...
Schudła, fizycznie jest wykończona...
ale nie to jest najtrudniejsze...
lecz to, że jest bezradna i zrozpaczona...
bo czeka Ją traumatyczne przejście...
Dziadek Czesio zagadał do Babci Tereski,
lecz Ona nie odpowiadała...
Zakręciły mu się w oczach łezki...
Anka w kąciku pochlipywała...
- To ja już z Tereską nie pogadam ?
Nie pogadam już z Tereską ...?
Pytanie to każdy z nas sobie zadał...
I oczy łzawiły niejedną łezką...
Anka po kroplówki do hospicjum pojechała
i z zakupami do domu je przytaszczyła.
Chwilę ze mną pogadała, się pozwierzała,
opowiadała jakie emocje przeżyła.
Przecież Ona się nie rozdwoi,
a musi być przy Rodzicach i w pracy.
Brat Jurek odpowiedzialności się boi
i znów go parę dni nie zobaczy...
Bo On swe stresy musi tłumić inaczej,
ucieka w tzw. "Żółwika"...
Synem jest i tak przeżywa swe Rozpacze,
że nie przychodzi Jej pomóc i na kilka dni znika...
I Ona, jego Siostra z tym sama zostaje...
z pracą i ze wszystkimi obowiązkami...
Jak Ona radę sobie sama daje...
z fizycznymi i psychicznymi obciążeniami ???
Biedulka się uśmiecha w Rodziców domu,
bo wie, że Uśmiechem pozytywną Energię im daje,
a potem gdzieś w kącie, po kryjomu
łzy roni "ile fabryka daje"...
Agata o godz.12;00-stej
na rowerze przyjechała.
- Cześć Zielonoka ! Namaste !
radośnie ją przywitałam.
Dzionek z nami spędziła,
dopiero ciemną nocą odjechała
i w Hamakowie się byczyła
i Dzieciaki do sali gier zabrała.
Pizzą a la Janek się zajadała
i pyszną kawusię mi robiła.
Z Zuzią i JK i ze mną pogadała.
Wesoło z nami czas spędziła.
