Wiersze, wierszyki
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 |
| 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 | 02 |
Gdy ciemną chłodną Nocą
kwiatki podlewałam
Wiatr szumiąc i łopocząc
chciał bym go podziwiała.
Nie jego, a Księżyc srebrny,
który na tajemniczym Niebie,
pozwalał mi takie emocje przeżyć,
gdy już chciałam iść do Ciebie.
Patrzyłam jak Księżyc mroczny
kryje się za Chmurami,
widoczny, niewidoczny...
Magią swą mnie omamił.
Mnia mnie obudził,
do sklepu pojechał.
Ze Snu mnie wybudził,
kazał na paczkę czekać.
Głowa mi pęka...,
że ona się nie rozpadnie...
Co za męka i udręka...
Bedzie burza lub deszcz spadnie.
Jakże ta Anka jest miła
od rana już do mnie pisała,
że do chałki i rogali się śliniła
jak bloga mego czytała. :O)
Fajnie słyszeć, widzieć miło
mych chłopaków kochanych.
Akurat się dziś tak złożyło,
że dwóch miałam "granych".
Nie ma co tu modzić, radzić...
Muszę wreszcie Bratki sadzić.
Kiedy się za to zabiorę ?
Kiedy znajdę odpowiednią porę ?
Bo czekają i czekają...
Już za mało ziemi mają...
I zmarnieją moje kwiatki,
tak olane u Beatki...
Z Marzeną trochę pogadałam,
MARZENIA swe snułam. :O)
Ich wizję jej przedstawiałam,
w NADZIEJĘ się obułam.
W MARZENIACH wędrowałam,
wsród nich się przechadzałam
i gadałam i opowiadałam :O)
czego bym tak bardzo chciała...
Ta NADZIEJA, ta NADZIEJA,
jak dobrze, gdy ją mamy.
Ta ostoja, ta mierzeja...
Tylko z nią przetrwamy.