Wiersze, wierszyki
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 |
| 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 |
| 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
Iwona na plaży przy Hotelu
ujrzała Uchodźców wielu...
Przywieźli ich autokarami,
same Dzieci z Kobietami...
Swój Świat w torbach mają...
Pokoje w Hotelu im przydzielają.
Wieczorem znowu tam była,
że dostali rowery i hulajnogi zauważyła.
Nasz kraj przyjął ich łaskawie,
już Dzieci spędzają Czas na zabawie.
Tak bardzo trzeba Im Normalności...
Hotel nad Morzem pełen jest gości...
Miętę i Melisę mu zaparzyła
i buziaka na Dobranoc mu dała.
Tak się tym wszystkim zmartwiła...
że płakała i płakała...i płakała...
Okruchy Szczęścia zbiera,
szalem Miłości się otula,
laską Nadziei się podpiera,
ile się da po Życiu hula.
Łzy Goryczy ociera,
zaschniętymi się nie przejmuje.
A On ją codziennie wspiera
i wspólne dni cudne buduje.
I w koszu Codzienności
zawsze coś super znajdują.
Radość, Optymizm u nich gości.
Pokonać Demony próbują.
Bo żyć nauczyć się trzeba
i zbierać Szczęścia okruchy.
Malutkie ? To co ? Wielkie Nieba.
To one dodają nam w Życiu otuchy.
U Iwony, u Iwony
w sypialni żyrandol został zawieszony.
Podobno 10 godzin z nim kombinowali,
bo kłopoty z montażem napotkali.
We wtorek z Iwoną się spotykamy,
dalsze sprawy wnętrzarskie poomawiamy.
Mówiła, że jej goście są zachwyceni
i wystrojem jej mieszkania zadziwieni,
że bardzo podoba się i je podziwiają
i wszystko w nim zachwalają.
Miło mi słyszeć te pochwały,
bo poświęciłam mu czas niemały,
przez ponad pół roku prawie codziennie,
całą atencję dawałam mu niezmiennie.
I swoje pomysły, idee, aranżacje,
super jest słyszeć, że miałam rację,
że pięknie, przytulnie i inaczej
i stylowo, nowocześnie, oryginalnie raczej.
A z Iwoną świetnie się to realizuje,
bo Ona na wystrój kaski nie żałuje,
zatem są luksusowe materiały
i efekt mych starań doskonały !
Ona koncepcji żadnej na wystrój nie miała,
a mojej w 100% zaufała
i efekt przeszedł i moje oczekiwania.
I nikt nie ma takiego dizajnerskiego mieszkania.
Mnia codziennie do Mamy dzwoni
i codziennie z Mamą i Siostrą gada.
To jest ważne i nie jest po nic...
Rozmowa im pomaga i je wspomaga.
Mamę i Tatę w ciężkiej chorobie,
Siostrę w o Rodziców dbaniu.
Wszystkim trudno jest, że tak powiem
w pomaganiu, wspomaganiu, chorowaniu...
Siostra w epicentrum problemu
mota się pomiędzy pracą i dwoma domami...
I przez telefon opowiada Bratu swemu
wszystko ze szczegółami i z detalami.
Na jakie napotyka wciąż komplikacje,
np. z opatrunkami ran głowy Mamy
i jakie codzienne perturbacje
ma w opiece nad Rodzicami.
A On tysiące kilometrów dalej
przeżywa, płacze i się bardzo denerwuje...
I nie jest mu łatwo, nie jest łatwo mu wcale,
gdy z każdym dniem wszystko się komplikuje.
Bo Jego Mama siły już nie ma
i Jego Tata też pomocy potrzebuje...
I jest to ciężki ołowiany schemat...
Choroba wszystkim Życie rujnuje...
Aby Siostra była w pracy Życie też wymaga
i aby i domem swym się zajęła...
A Serce, Miłość i Rozwaga
żąda, aby całodobową opieką Rodziców objęła...
Rozdarta, zmęczona, niewyspana,
zapracowana, zestresowana, smutna...
w kieracie Życia pozakręcana...
walczy z wiatrakami...to prawda okrutna.
A przedwczoraj z sił już opadła...
I pod kroplówkę Ją podłączyli...
Nie dospała i nie dojadła...
Wiadomo było, że skutki będą ...i były...
A wczoraj dzwoniła spłakana...
że Mama sił nie ma i wstać nie może...
więc zostaje z Rodzicami do rana...
A do pracy iść rano musi, mój Boże...
A dziś hospicjum domowe załatwiła,
na chwilkę do siebie do domu pojechała,
zwolnienie z pracy na 2 dni zdobyła
i będzie całą noc przy Rodzicach czuwała...
A On mota się jak w klatce...
Najlepszych rozwiązań i alternatyw szuka.
Wszyscy jesteśmy w Losu pułapce...
Odnaleźć się w niej to trudna sztuka...