KOMODA DUSZY, wpisy, strona 4

W Bólu zatopiona...

W Bólu zanurzona...

Leży umęczona...

Ulgi tak spragniona...

Wierzy, że Ból przejdzie,

Ją wreszcie zostawi,

że Ulga nadejdzie

i Ukojenie sprawi.

Mijają minuty...

Mijają godziny...

A człowiek popsuty...

Różne są przyczyny.

To są dni stracone...

W Bólu zmarnowane...

Ciało wymęczone...

Myśli pogmatwane...

Wreszcie lać przestało

i Słonko się pokazało. :O)

A Słońca mi ciągle mało...

Opalać dziś mi się udało.

Kawa od Przystojniaka

jest przepyszna taka, :O)

gdy do ogrodu Ci ją przynosi

i nie musisz nawet o nią prosić.

Lubię patrzeć jak latają Motyle

przy kwiatkach w moim ogródku.

Choć wpadają tu na krótką chwilę,

to pozbawiaja mnie Smutków. :O)

Nie wiedziam, że aż tak wysoko

potrafią Motyle się wzbijać.

Nad dachami, gdzie ledwo sięga oko

umieją się wznieść i piruety wywijać.

Kiedyś położą mnie w ciemnej mogile...

Kiedyś przecież tam mnie złożą...

I to będzie wszystko ??? I tyle ???

I powiedz, czy to jest w porzo ?

KOMODA DUSZY