Wiersze, wierszyki
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 |
| 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 |
Mnia w następną książkę wkręcony,
Marzena z kapturem do swetra się męczy.
Dobrze, że obiad od wczoraj mam zrobiony,
bo podróżuję po obszarach marzeń tęczy.
Tak myślę, marzę i sobie wyobrażam
ten upragniony mój dom wyśniony.
Żadnymi przeciwnościami się nie zrażam.
Może i ten sen będzie spełniony. :O)
Dzieci biegają przed domem.
Słychać ich Radość i wesołe śmiechy.
Szczęśliwe, z aresztu zwolnione,
też pokutują za dorosłych grzechy...
Mieszkając w bloku o tym marzyłam.
O kawałku swej trawy nocami śniłam.
Wizualizowałam, sobie wyobrażałam
i jednak od Losu taki dar dostałam. :O)
I jak się nie cieszyć ? Bogu nie dziękować ?
I jak nie doceniać i nie celebrować ?
Przecież spełniło się jedno z mych marzeń,
mimo tragicznych wielu wydarzeń.
Zatem się pławię w małych radościach
i się kokoszę jak na swych włościach.
No i co z tego, że to nie moje ?
Czerpię z tego Radość i traktuję jak swoje.
Siedzę sobie na hamaku,
słucham świergolenia ptaków.
Nasycam się chwilą błogą,
żadne prośby nie pomogą.
Do domu się nie dam zagonić,
by choć promyka Słonka nie uronić.
Ja tutaj mam jak na urlopie.
Nie rozumiesz tego chłopie ?
- Mnia, Słońce wyszło, więc obiad o czwartej !
Tak, o czwartej, bo się pokazało !
Ono rzucenia wszystkiego jest warte,
bo tak mam tutaj Słonka mało...
A i moja skóra je bardzo kocha,
tak szybko złotego koloru nabiera.
Za Słońcem często szlocham,
tęsknię do niego jak do przyjaciela.